Cezar jest dzisiaj boski! Dał chleb i igrzyska.
Arena pochodniami z żywych ludzi błyska,
zwierz szarpie takich, co świadectwo wierze dali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Ktoś powiedział, że krowę pozbawiła mleka,
inny wierzył, iż pewnie schadzki z diabłem czeka.
Zlecono próbę wody – ukryła się w fali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Tyran wyrok podpisał. Oddał w ręce katu
tych, co bronić się chcieli wbrew całemu światu.
Karabin grał donośnie. Oni w dół wpadali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Właśnie idą do łaźni – mówiono im grzecznie.
Śmierć wkradła się przez sufit i zasnęli wiecznie.
Powykrzywiane ciała połknął smok ze stali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Najpierw maleńki punkcik, potem błysk na niebie.
i z ziemi grzyb wyrasta. Wszystko wsysa w siebie,
cienie pozostawiając po tych, co tam stali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Różność poglądów, wiara, inne ojców mowy;
potem bomby, wystrzały, nalot napalmowy.
Tak samo ciało ludzkie jak dżungla się pali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Inaczej niż to było w japońskim zwyczaju,
ze sobą innych wzięli tęskniący do raju.
Wieżę liżą płomienie. Druga już się wali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Kto chciał się stać tematem w mediach pogadanek,
dzieci obrał za tarczę w pierwszy szkolny ranek.
Wybuchy, strzelanina, wiele trupów w sali.
To przecież ludzie ludziom ten los zgotowali!
Iż zamiast chleba kamień na bliźniego czeka
i za homo homini… – oskarżam człowieka!
A wyroki Bóg wyda. I ci, co przetrwali.
Za to, że ludzie ludziom ten los zgotowali!
12.09.2004
** Ludzie ludziom zgotowali ten los – motto „Medalionów” Zofii Nałkowskiej.
** Homo homini lupus est (łac.) – Człowiek człowiekowi wilkiem.