(na melodię „Mały człowiek”)
Kiedyś żył pośród nas święty ten,
który chciał, by każdy radość miał.
Nosił do nędznych chat dary swe;
one radowały świat.
Święty Mikołaju przyjdź!
Radość swoją przynieś nam!
Bo odpędzić smutki precz
Ty potrafisz tylko – sam.
W miejscu tym, chcemy dziś właśnie Wam
dziecięcych lat przypomnieć czar.
Wtedy to także nas – małych nas,
radował każdy jego dar.
Święty Mikołaju przyjdź!
Radość swoją przynieś nam!
Bo odpędzić smutki precz
Ty potrafisz tylko – sam.
Trzebnica – 06.12.1966
** Piosenka powstała „w czasach prehistorycznych” (to nie jest błąd w dacie) i była pierwszym moim tekstem. Po niej nastąpiła długa przerwa, bo to co w międzyczasie (przed 1994 rokiem) powstawało, kończyło swój żywot w piecu lub koszu. Wykonana została tylko raz (okoliczności wspominam jak przez mgłę), a tekst zachował się tylko dzięki temu, że kartka na której był zapisany „gdzieś mi się schowała”.