Majowy ranek. Cisza w krąg.
Wiatr baraszkując z gałązkami,
niósł zapach ukwieconych łąk.
Rydwan Heliosa nad dachami
tam płynął, gdzie wędrówki cel.
Pośród parkowej zieloności
ptaszęta dobywały trel
nabrzmiały majem – o miłości.
W idyllę ową świst się wdarł
i grzmot rozlegał się daleki.
Ptak przerażony w locie marł.
Spazmy wstrząsały nurtem rzeki,
bo w bruk uderzał ciężki but;
na moście było ich tysiące.
Strwożył się Warsa, Sawy gród.
Zlęknione chmury skryły słońce.
Mamo! O Jezu! – krzyk ten rósł,
gdy ziemi się kłaniały ciała.
Ku niebu rannych jęk się niósł;
matka łzą ranę przemywała.
Kto przeciw komu? Kim był wróg?
Dotąd nas ściga drwina świata.
Ze smutkiem z nieba patrzył Bóg,
że znowu brat zabija brata.
Wtem na Kasztance wjechał Ktoś
kto rzekł: synowie oraz córy
Polski, tych władców macie dość!
Im – chyba tylko macać kury!
Wystarczy już dziejowych dram,
co na los kraju kładą cienie!
Ja nowe rządy daję Wam;
one przyniosą uzdrowienie!
Powstał ów polityczny nurt,
aby krajowi dać pomyślność.
Już w Sejmie nie bywało burd;
tryumfowała jednomyślność.
Zaś rząd dla niepokornych miał
z dawna sprawdzone rozwiązanie:
bez sądu do Berezy gnał,
ten kto śmiał głosić własne zdanie.
I dziś polityk ten i ów
chce skryć się w Sulejówka ciszy.
A pośród gadających głów
nierzadko słowa te się słyszy,
że twardą ręką… głupi tłum,
co nie chce dążyć słuszną drogą.
Kiedy nie zechce znosić fum
naród i ruszy przeciw wrogom…
02.09.2009
** W idyllę ową świst się wdarł… – chodzi tu o zbrojny zamach stanu, dokonany przez marszałka Józefa Piłsudskiego w dniach 12-15 maja 1926 r. Uzasadnieniem dla przeprowadzenia przewrotu politycznego miała by pogarszająca się sytuacja polityczna i gospodarcza kraju. W czasie walk zginęło 379 osób (w tym 164 osoby cywilne), a 920 zostało rannych.
** Sanacja (łac. sanatio – uzdrowienie) – potoczna nazwa obozu piłsudczyków rządzącego w latach 1926-1939, powstała w związku z głoszonym przez Józefa Piłsudskiego hasłem sanacji moralnej życia publicznego w Polsce, wysuwanym w toku przygotowań i w okresie przewrotu majowego.
** Bereza Kartuska – obóz utworzony w 1934 r. dla osób zagrażających bezpieczeństwu, spokojowi i porządkowi publicznemu (nazywany „Miejscem Odosobnienia”). Osadzano w nim na podstawie decyzji administracyjnej, bez prawa apelacji na okres 3 miesięcy. Czas ten mógł być przedłużany (znane są przypadki osadzenia trwającego rok). Stosowano tam tortury psychiczne i fizyczne (np. za uchybienia w pracy więźniowie dostawali chłostę od 5 do 50 uderzeń w twarz).